Missie

Reuzen van Vlaanderen. Deze tocht heeft alleszins zijn naam niet gestolen. Een tocht van honderd veertig kilometer doorheen de Vlaamse Ardennen met start en aankomst in Ronse, op de grens met Wallonië. Op negen mei zal deze helse onderneming toe zijn aan de derde editie. Logischerwijze stond deze tocht voor het eerst in 2007 op de kalender. Onder de naam “Klimmerstrofee”. Door allerhande sponsorbelangen werd de naam gewijzigd, maar de oorspronkelijke benaming was misschien wel de beste. Maar liefst dertig steile kuitenbijters krijgen de deelnemers op hun bord voorgeschoteld. Zowel bekende (Koppenberg, Oude Kwaremont en andere Kluisbergen) als minder bekende (Armekleie, Abeelstraat en andere verborgen puisten) moeten verwerkt worden. Dit is geen parcours voor eendagstoeristen. Nee, alleen echte mannen staan hier aan de start. Flandriens. En laten we nu net die West-Vlaamse spirit in ons lijf hebben. Stoempen op de kasseien, ja, dat doen we graag.

Eén grote lus doorheen de Vlaamse Ardennen, een schitterende regio met een ongerepte natuur. Niet alleen bekend vanwege zijn rust, maar ook het wielrennen heeft deze streek onsterfelijk gemaakt. Kwaremont, Zulzeke, Brakel en ik kan nog enkele dagen doorgaan. Het epicentrum van de Vlaamse voorjaarsklassiekers. Van de Omloop het Volk tot het absolute hoogtepunt: de Ronde van Vlaanderen. Het is een voorrecht om te mogen afzien op betonbanen die bereden werden door Briek Schotte, Eddy Merckx, Edwig van Hooydonck en recentelijk Tom Boonen. Onze opdracht start op de Grote Markt van Ronse, vaak vergeten omdat het op de grens met dat ander, minacht landsdeel ligt. Toch wordt deze stad, beschermd door Sint-Hermes, niet ten onrechte “de parel van de Vlaamse Ardennen” genoemd. Nog geen kilometer gereden, maar meteen duikt het eerste obstakel van de dag op: de Fiertelmeers, vijf honderd meter lang met een maximum stijgingspercentage van twintig procent. Een duo vormend met de Schapenberg zal deze helling al veel fietsers pijn doen. Vanaf dan zijn we vertrokken voor een reeks bekende heuvels, die op papier best te doen zijn. De eerste bevoorrading, met allerhande droge koekjes, water, energiegelletjes en bananen, is te vinden op de legendarische Koppenberg. Een ideaal moment om de benen te strekken. Reeds negen puisten bedwongen. Nog eenentwintig te gaan.

Het tussenstuk ziet er op papier ook behoorlijk haalbaar uit. De hellingen zijn een stuk minder steil, geen last van vervelende uitlopers en er is een mooie afwisseling van stijgende en dalende stukken. Dit is de streek van de absolute finale van de Ronde van Vlaanderen met de bekende Berendries, Valkenberg en Museeuw’s favoriete Tenbossestraat. Ook hier kunnen we even op adem komen bij de bevoorrading na de Armekleie met zicht op de verraderlijke Berendries. Daar zal al even gepolst worden naar de reserves. Wie zit er nog fris? En bij wie is het lampje aan het uitdoven? Nog een goede tien hellingen te gaan. Opgeven zou nu echt wel zonde zijn. Maar daarom niet minder te begrijpen. Het laatste deel van het parcours is onmenselijk lastig. Voor berg nr.26 (de Varent) heb je wel een vlak stuk, waar recupereren mogelijk is, maar eigenlijk begint daar pas de tocht. Fortuinberg en Muziekberg hebben weinig wielergeschiedenis, maar daarom zijn ze niet minder zwaar. Integendeel. Na zo’n helse tocht zullen ze hard doorwegen. Het wordt nog maar afwachten wie hier een versnelling in de benen zal hebben. De strijd tussen de vijf knakkers zal in het Muziekbos beslecht worden. Plaatst Laurens hier zijn definitieve demarrage? Is Arthur hem te snel af of misschien komt er een verrassing uit de bus? Wie op Berg ten Houte, ruim één kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 5 procent, de rest achterlaat, stormt als een adelaar naar beneden. Naar de Grote Markt van Ronse, waar een massage ons staat op te wachten.

Dit is vooruitlopen op de feiten. Eerst zal er nog noeste trainingsarbeid verricht moeten worden vooraleer we zover zijn. Het parcours is lastig, maar bijzonder mooi. Het profiel oogt zwaar, maar de voldoening zal des te mooier zijn. Wij, helden, kijken al reikhalzend uit naar negen mei. Flandrienweer zou het plaatje helemaal af maken. Ik voel het kippenvel nu al op mijn armen. We’re hungry!

Aanzet

Op een bewolkte herfstdag medio november kwam de auteur van deze nu al heroïsche blog op het idee om deel te nemen aan de Reuzen van Vlaanderen. Huh? Wel, Laurens Soenen is zonder twijfel één van de meest begaafde, jonge wielerkenners die zich momenteel op het web bevinden. Al enkele jaren droomt deze 15-jarige Kortrijkzaan ervan om een eigen wielercarrière uit te bouwen, maar jammer genoeg beslist hij daar niet alleen over. Nu hij reeds in de adolescentie is getreden, opent er zich een nieuwe deur: wielertoeristentochten. Bah, wat is daaraan? Het is inderdaad geen wedstrijd op leven en dood, maar het is wel een ideale test om te kijken of een wielercarrière in het verschiet zit. Valt het negatief uit? Tant pis. Welke wielertoeristentocht? Niet zomaar één, de befaamde Reuzen van Vlaanderen. Een uitputtingsslag van honderd veertig kilometer met maar liefst dertig hellingen. Te vergelijken met een rit door het middengebergte in de Ronde van Frankrijk. Zelfs een uitdaging voor de meest getrainde wielerprof. Deze blog? Ach, wat amusement.

Genoeg geleuterd. Na enige dagen zijn hersenen te kraken, vertelde Laurens zijn kompaan Chesny Vandekerckhove, woonachtig te Ingelmunster en tevens dé toekomst van de Belgische atletiek, zijn nieuwe objectief. Op datzelfde moment schoot het hem ook te binnen dat met twee de wielervreugde nog groter zou zijn. Chesny ging akkoord! Een nieuw meesterlijk duo was geboren. Honderd veertig kilometer vlammen over heuvels & kasseien. Ja, dat konden deze jongens wel aan. Atleet Chesny wenste nog wat meer informatie over deze onderneming, maar dat veranderde niets meer aan zijn mening. In diezelfde maand werd ook een derde gezel overtuigd: Frederic Meurisse. Een ruim één meter negentig grote traiteurszoon uit Kaster. Hij flitste al enige tijd over de Anzegemse heuvelrug met zijn Cannondale. De Reuzen van Vlaanderen zou een uitdaging voor hem zijn! Het nieuw geboren trio besliste in één klap om in januari een bezoek te brengen aan de wielerbeurs Velofollies te Kortrijk. Niet relevant, inderdaad. Enkel wat tekstvulling.

Plotseling, toen de drie opgewonden bezig waren over hun krachtsproef, kwam Edgar Billiet ten tonele. Deze directeurszoon, rijdend op een Sportivo, deelde meteen het enthousiasme van de drie jonge kornuiten. Na de Mont Ventoux was hij toe aan een nieuw dessertje. Deze zou er komen met de Reuzen van Vlaanderen. De hulp inroepend van zijn goede vriend Stijn Devolder zal hij proberen de totale afstand deftig af te ronden. De voorbije maand was het even stil, maar enkele dagen geleden was er opnieuw heugelijk nieuws! Arthur d’Hondt, allround sporter, werd door zijn zielsgenoot Edgar ook overtuigd om op de koersfiets te springen. Dat bracht het totaal op vijf. Cinq, five, fünf. Op negen mei zullen zij met ingesmeerde kuiten aan de start staan in Ronse voor de Reuzen van Vlaanderen. Het belooft nu reeds een heroïsche strijd te worden tussen vijf slimme, creatieve, sportieve en trendy jongens. Wie overleeft de tocht het best? Wie gaat mentaal ten onder?

De komende maanden houden we jou via deze blog op de hoogte van onze verrichtingen. Wat mag U van ons verwachten? Leuk geschreven beschouwingen, sexy foto’s en het absolute hoogtepunt: het verslag van de Reuzen van Vlaanderen op 9 mei. Yes, we can!